คือจริงๆแล้ว ก่อนหน้านี้มันถือเป็นความลับมาก
ลับจนเราไม่กล้าจะเอามาเขียนใส่พื้นที่ตรงนี้
เลยได้แต่จดใส่ไดอารี่ตัวเองเบาๆ
เชอรี่ กับ พี่เก่ง
"เป็นแฟนกัน!!"
โดยที่ทั้งคู่ แอบคบหากันมาสักพัก
สาเหตุการแอบก็คือ
๑. เชอรี่มีสามีแล้ว แม้เธอจะไม่ได้รักเขา แต่เขาก็เป็นสามีตามประเทณีของเธอ
๒. ญาติเชอรี่ไม่มีใครชอบพี่เก่งเลย เพราะพี่เก่งแก่กว่ามากๆ แถมกินเหล้า สูบบุหรี่ แล้วยังสภาพร่างกายไม่สมบูรณ์อีก
เอาเป็นว่า เรื่องนี้ก็นับเป็นเรื่องต่างคนต่างมุมมองมากๆ
คนนึง เป็นสาวชาวพม่า ทำงานคล่องแคล่ว ขยันเกินใคร
แต่ในสายตาคนอื่นอาจจะเป็นเพียงแรงงานต่างด้าวที่ไม่มีการศึกษา
คนนึง เป็นผู้ชายติดส์แตก ความสามารถล้นเหลือ ส่วนจะใช้หรือไม่ก็แล้วแต่อารมณ์
แต่ในสายตาคนอื่นอาจจะเป็นเพียงผู้ชายตัวเล็ก เรี่ยวแรงไม่มี แถมขี้เหล้าเมายา ขี้เกียจอีกต่างหาก
เรื่องดราม่าจึงเกิดขึ้น
จากความรักที่ดูเหมือนเรื่องในนิยาย
จึงกลายเป็นละครน้ำเน่าที่ใครหลายคนไม่อยากดู
ทุกฝ่าย กดดัน ทุกคน
ช่วงที่ผ่านมาจึงเป็นช่วงที่ปวดหัวมากๆ
เพราะทุกคนพยายามพูดนั่นนี่กับฉัน
ผู้ซึ่ง "ไม่พูด" อะไรกับเรื่องนี้
"มันรู้อยู่แล้วว่าเขามีผัว มันยังกล้ายุ่ง"
"ทั้งสองคนเขาไม่เหมาะกันเลย อย่างเก่งควรจะได้ผู้หญิงเก่งๆ เพราะตัวมันขี้เกียจ"
"มันโกหกว่าผัวมาขอเลิกมัน ที่จริงมันต่างหากบอกเลิกผัวมัน"
"ถ้าเชอรี่ได้เก่งไปนะ ถือเป็นกรรมของมันแหละ อย่างเชอรี่ต้องได้คนช่วยกันทำมาหากิน"
"อะไรนะ จะย้ายไปเชียงใหม่ด้วยกัน เห๊อะ! อยู่ไม่ได้หรอก"
"นี่มันได้เสียกันหรือยัง?"
"รัก รักบ้าบออะไร ไม่มีศีลธรรม"
ฯลฯ
ระหว่างที่เกิดเรื่องราว
ฉันคิดถึงเรื่อง "คำพิพากษา" ของ ชาต กอบจิตติ
"ฟักได้ถูกพิพากษา ไปแล้วจากขี้ปากและการกระทำของผู้คนเหล่านั้น"
หลายครั้งในชีวิต
ฉันแอบถามตัวเองเบาๆ
"เรามีสิทธิ์ตัดสินใครด้วยเหรอ?"
“อย่าตัดสินผู้อื่น แล้วท่านจะไม่ถูกตัดสิน”
(มธ 7:1)
เรื่องราวหลายอย่างในโลกนี้
หลายครั้ง เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
หลายสิ่ง เกิดขึ้นด้วยเหตุผลบ้าๆ
หลายอย่าง เกิดขึ้นด้วยการตัดสินใจโง่ๆ
แต่สิ่งเหล่านั้นก็เป็นขับเคลื่อนโลกใบนี้
และในตอนตบของเรื่องหลายๆเร่ือง กลับดีอย่างไม่น่าเชื่ออีกด้วย!
เชอรี่มาปรึกษาฉัน
"พี่แนน ในชีวิตหนูนะ หนูอยู่ในกรอบมาโดยตลอด
หนูทำดีมาโดยตลอด ชีวิตหนูดีนะพี่แนน
แต่มันไม่มีความสุขเลย
ตอนนี้หนูแค่อยากมีอิสระ
หนูไม่ได้อยากมีผัวนะ หนูแค่อยากทำในสิ่งที่หนูอยากทำได้
หนูเจอใคร หนูยิ้มให้เขาได้
หนูถามเขาได้ว่า เขากินอะไรหรือยัง
แค่นั้นเองพี่แนน
สุดท้ายนะพี่แนน หนูไม่รู้เลยว่าหนูจะทำยังไงต่อไปดี
สิ่งที่หนูเลือก ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ชอบเลย"
ด้วยอะไรก็ตามที่เชอรี่มาถามคนบ้าบอแบบฉัน
คำตอบที่ได้ จึงบ้าบอพอๆกัน
"พี่พูดตรงๆ นะ พี่ไม่ใช่คนดี
พี่ไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอย
หลายอย่างที่พี่ตัดสินใจ มันทำให้พี่โคตรเสียใจ
แต่สุดท้าย ถ้าให้พี่ย้อนเวลากลับไป
พี่ว่า..พี่ก็คงเลือกที่จะเสียใจแบบเดิม
เพราะมันเป็นบทเรียนให้กับพี่
วันนี้เชอรี่ต้องตัดสินใจในสิ่งที่ยากมากๆ
นอกจากหัวข้อจะยากแล้ว
สำหรับคนที่ไม่เคยติดสินใจอะไรเองแบบเชอรี่
มันคงจะยากยิ่งกว่า
สำหรับพี่นะ
การตัดสินใจที่ส่งผลให้ชีวิตเราชิบหาย
แต่มันเป็นการตัดสินใจ "ของเรา"
ก็ยังดีกว่าการที่เราไม่เคยได้ตัดสินใจอะไรเองเลย"
ตอนนี้ เชอรี่ลาออก
ขอไปลองใช้ชีวิตที่ไม่มีแอก
และไม่มีคำพูดหรือความคาดหวังของคนอื่นบนบ่า
แม้มันจะไม่ใช่ทางเลือกที่หลายคนพอใจ
แต่มันก็เป็นทางที่เชอรี่พึงใจ
หวังว่าทุกคนที่กำลังอ่านอยู่จนถึงบรรทัดนี้
จะมีความกล้าในการตัดสินใจ
และกล้าที่จะรับผลที่ตามมาของมันได้
โดยไม่กลัว "คำพิพากษา" ของคนอื่น
ชีวิต "โคตร" สั้น
ใช้มันให้เป็นของเรากันเถอะ
