เมื่อวันก่อนมีรุ่นน้องมาปรึกษา เรื่องการลาออก
ว่าถ้าเราทำงานแล้วรู้สึกไม่อิน เราควรทำต่อไปไหม?
ฉันตอบง่ายๆ "ถ้ารู้สึกว่ามันไม่ตอบโจทย์ชีวิตเราแล้ว ก็ออก"
คำตอบง่ายๆ แต่ทำยาก
ฉันเชื่อว่าคนเราทุกคนต้องมีโจทย์ของชีวิตตัวเอง
และโจทย์ของแต่ละคนก็แตกต่างกัน
แตกต่างไม่พอ วันเวลาเปลี่ยนไป โจทย์ก็อาจจะเปลี่ยนตามอีกด้วย
ในวันหนึ่งของชีวิต โจทย์ของฉันคือการได้เป็น Copy Writer ที่ได้ทำงานโฆษณาเจ๋งๆ
ในวันหนึ่งของชีวิต โจทย์ของฉันคือการได้ทำเอ็มวีที่ใครๆดูก็ต้องชอบ
และในวันหนึ่งของชีวิต โจทย์ของฉันคือ ..
เออ โจทย์ของฉันตอนนี้คืออะไร?!
ขอตัดภาพกลับมาที่การทำงานของฉัน
สองวันนี้ ฉันทำงานกับเชอรี่ โดยเราทั้งคู่ได้รับภารกิจมหัศจรรย์เช่น
- ขัดขี้นกหน้าห้องแขก ให้ทันก่อนแขกจะเข้า
- ตัดกิ่งไม้หน้าห้องแขกให้เรียบร้อย
วันนี้คือภารกิจตัดกิ่งไม้ ที่ฉันทำกับเชอรี่เพียง 2 คน
ทำให้เราทั้ง 2 คนได้คุยกัน
นี่คือบทสนทนาบางส่วนที่ทำให้ฉันรักในตัวเชอรี่
"หนูบ้างาน หนูชอบทำงานมาก ใครจะพูดยังไงหนูไม่รู้
ขอให้หนูได้ทำงานเดินไปเดินมา หนูพอใจละ"
"แล้วเชอรี่ชอบทำงานอะไร?"
"ไม่รู้สิ..หนูชอบทำงานบริการมั๊ง พอมีแขกมาชมนะ หนูดีใจ๊ดีใจ
ทั้งที่เขาไม่ได้ชมหนูนะ อาหารหนูก็ไม่ใช่คนทำ แต่มันปลื้ม"
"หนูไม่ค่อยมีเพื่อน หนูคงเป็นคนเห็นแก่ตัว
หนูขี้รำคาญด้วย หนูอยากทำแต่งาน"
"หนูไม่ได้อยากแต่งงานนะพี่ แต่ตอนนั้นหนูมาเมืองไทยแรกๆ
หนูเพิ่งได้เจอพ่อกับแม่หนู เขามาเมืองไทยตั้งแต่หนูไม่กี่ขวบเอง
แล้วพอมาเจอกันตอนหนูอายุ 15 เขาก็หวงหนูมากกกก
ห้ามหนูยิ้มอ่ะพี่แนน หนูเลยไม่ค่อยมีคนคบ
จนหนูคิดว่าหนูจะฆ่าตัวตาย
วันนีงหลงมาชอบหนู หนูเลยโทรหาเขาบอกให้เขามารับหนูเลย
หนูจะหนีไปกับเขาละ หนูทนไม่ไหวแล้ว
เขาก็ไม่กล้ามารับหนูนะ กลัวๆ กล้าๆ
สุดท้ายก็มาพาหนูหนีไป หนูบังคับให้เขาพาหนูหนีนี่แหละ
สงสารเขานะ โดนหนูสั่ง สุดท้ายยังต้องมาเสียค่าสินสอดให้หนูอีก"
"อยู่กับหลงนะ เขายอมหนูทุกอย่าง
หนูบอกอย่ามายุ่งกับหนู หนูจะทำงาน เขาก็ทำงานบ้านให้
คือหนูกลับบ้านแล้วหนูไม่อยากทำงานอะไรแล้วอ่ะ
เขาก็ยอมหนู"
"มือถือเครื่องเนี๊ยะ หนูก็ไม่ได้อยากได้นะ แต่หลงซื้อมาให้
เขาอยากคุยเห็นหน้ากับหนู อยากไลน์กับหนู
เพราะโทรหาหนูแล้วหนูรำคาญ บอกจะทำงานๆ
เขาเลยบอก เดี๋ยวไลน์ไป ว่างเมื่อไหร่ก็ตอบนะ
ทุกวันนี้หนูก็ต้องคุยกับเขาทุกคืน ก่อนนอนวันละ 5 นาที
แค่เนี๊ยะ เขาก็พอใจละ"
"หนูสงสารเขานะ อยากให้เขาได้เจอคนดีๆ ไม่ใช่ท่อนไม้อย่างหนู"
"หนูบ้ามากนะพี่แนน หนูเก็บเงินเก่งมาก
ตอนทำงานที่เก่านะ หนูกินข้าวเช้า ข้าวกลางวันกับเขา
ตอนเย็นก็รับจ๊อบล้างจาน หนูก็กินข้าวเย็นกับเขา
วันไหนไม่มีงานทำนะ หนูก็ต้มมาม่า เด็ดเอาผักข้างบ้านมาต้มกินด้วย
หนูกับหลงอ่ะ หาเงินได้เดือนละ 3 หมื่นเลยนะ เก็บกันแหลกเลย
ตอนนี้หนูซื้อที่ไว้ละ แล้วก็กำลังสร้างบ้าน"
ถ้าให้เชอรี่ไปอยู่เมืองนอก มีฝรั่งเต็มเลย ไปไหม?
"ไปดิ มีงานให้หนูทำนะ หนูไปหมดอ่ะ อย่าเอาหนูไปนั่งเฉยๆ ก็พอ
แต่อยู่ที่นี่ดีนะ หนูได้ทำงานเยอะมาก ทำตลอดเวลาเลย มีความสุขมาก"
"ป้าบอกจะให้เงินหนูเยอะขึ้น หนูบอกอย่าเลย
เกิดหนูรวยละจะนอนเฉยๆ ได้เงินแค่นี้ก็เยอะแล้ว"
ตัดภาพกลับมาอีกที ว่าด้วยการลาออก แรงบันดาลใจ และโจทย์ในชีวิต
สุดท้ายแล้วทุกข์ทรมานของการทำงาน สำหรับคนๆหนึ่ง
อาจจะเป็นสวรรค์ของใครอีกคน
ในวันนั้น สิ่งที่ฉันบอกน้องคนนั้นไป คือคำที่ฉันใช้ปลอบตัวเองตอนมาทำงานที่นี่
"เราเลือกใช้ชีวิตได้ 2 แบบ
อย่างแรก คืออิจฉาคนทั้งโลก
กับอีกอย่าง คือใช้ชีวิตให้คนทั้งโลกอิจฉา"
ที่ผ่านมาฉันอาจจะใช้ชีวิตแบบแรก
แต่ต่อจากนี้ ฉันจะใช้ชีวิตให้ทุกคนอิจฉา
ชีวิตแบบเชอรี่..
"พี่ให้หนูเงียบวันนึงได้นะ แต่อย่ามามัดมือมัดขาหนูเลย หนูขอทำงานเหอะ
เราไม่ทำงาน เราจะทำอะไร
หนูจะไม่ยอมให้ใครว่า หนูทำงานไม่ดีเด็ดขาด
มันเสียศักดิ์ศรี!!"
