เพราะเป็น Target หลักของที่แพ ได้เจอกันทุกวัน
ซึ่งก็แน่นอนว่าฉันต้องฝึกพูดคำทั่วๆไป ที่ต้องพูดทุกวัน
และก็อีกนั่นแหละ ฉันต้องจดเป็นคำๆที่ฉันจะจำการออกเสียงได้ เช่น
สะปายสิบ้า = ขอบคุณ
สะปายสิบ้า วัม = ขอบคุณมาก
บาชอย = ใหญ่
มาริงกี้ = เล็ก
แอโต ซะโตยอิท = อันนี้ราคา.. (จิ้มเครื่องคิดเลขเอา)
โดเบรอุตตร้า = อรุณสวัสดิ์
โรม = เหล้ารัม (มักเรียกแสงโสม)
สะปาโกเอน่า โนเช่ = ราตรีสวัสดิ์
(นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ที่คนรัสเซียไม่รู้จักคำว่า Good Night!)
เปรียดญาว่า อะปิจิต้า = ขอให้กินข้าวให้อร่อย (อะไรประมาณนี้ละมั้ง)
อูดาจิห์ = โชคดี (น่าจะเป็นอย่างงั้น)
และนอกจากภาษารัสเซียที่ได้ชื่อว่ายากนักหนาแล้ว
ในขณะนี้ ฉันกำลังเรียนรู้ภาษาใหม่อีกภาษานั่นคือ ภาษาพม่า!!
"มิงกะลาบา" - สวัสดี
"เจ้สุตีนปาแด่" - ขอบคุณ
"ช่อแด" - สวย
"หะหล่าแด่" - สวยแบบหุ่นดี
"ทมินซ่าบีล่า"- กินข้าวหรือยัง
"นีนกูชิดเด่"- ฉันรักเธอ (จะจำมาทำไม!)
"ตะเตี้ยแด" - คิดถึง
"เอ้นง่ายละ"- ง่วงแล้ว
"ม่อละ" - เหนื่อยแล้ว
"ตาต้า" - บ๊ายบาย
นี่คือส่วนหนึ่งจากการเรียนรู้แบบถามคำ ตอบสองคำของหรรษา
บางคนถามว่า ทำไมไม่เอาเวลาไปจำภาษารัสเซียไม่ดีกว่ารึ?!
คือ .. คนรัสเซียที่เจอเนี่ย เจอกันวันเดียวมันก็ไปจากเราละ
แต่คนพม่าที่ทำงานให้เราเนี่ย!! ต้องอยู่กันไปอีกกี่วัน!
เรียนภาษาพม่านี่แหละ ถือว่าต้อนรับ AEC!!
หมายเหตุ : ก่อนหน้าจะเรียนภาษาพม่า ฉันฝึกภาษามอญ
จนเริ่มจะจับสำเนียงได้
เชอรี่ก็มาบอกฉันว่า
"พี่แนนจะเรียนภาษามอญทำไม ไม่ใช่ใครๆเขาก็พูดกันได้นะ
ที่แพเนี่ย มีทั้งมอญ ทวาย พม่า แต่ทุกคนพูดภาษาพม่าได้
พี่เรียนภาษาพม่าดิ"
ขอขอบคุณเชอรี่อีกทีมา ณ ที่นี้ด้วย
นี่คือภาษาพม่า
ต่อไปนี้คือ ภาษามอญ
สุดท้าย ฉันไม่รู้หรอกว่าภาษาอะไร สำคัญกว่ากัน
รู้เพียงว่า..
ภาษาอาจจะทำให้เราเข้าใจกันยากขึ้น
แต่ไม่ใช่อุปสรรคที่ทำให้เราไม่เข้าใจกัน
ถ้าใจเราเปิดกว้างพอ
อ้าละเน้อ~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น